مجازی‌سازی فناوری است که به شما امکان می‌دهد با استفاده از منابعی که به طور سنتی به سخت‌افزار متصل هستند، خدمات مفید فناوری اطلاعات ایجاد کنید. این به شما اجازه می دهد تا با توزیع قابلیت های یک ماشین فیزیکی بین بسیاری از کاربران یا محیط ها، از ظرفیت کامل یک ماشین فیزیکی استفاده کنید.
به عبارت عملی تر، تصور کنید 3 سرور فیزیکی با اهداف اختصاصی فردی دارید.
یکی یک سرور پست الکترونیکی، دیگری یک وب سرور است و آخرین مورد برنامه های قدیمی داخلی را اجرا می کند. هر سرور با حدود 30٪ ظرفیت استفاده می شود – فقط کسری از پتانسیل در حال اجرا آنها. اما از آنجایی که برنامه های قدیمی برای عملیات داخلی شما مهم هستند، باید آنها و سومین سروری که آنها را میزبانی می کند نگه دارید.
اجرای وظایف منفرد بر روی سرورهای جداگانه اغلب آسان تر و قابل اعتمادتر بود: 1 سرور، 1 سیستم عامل، 1 وظیفه. دادن چندین مغز به یک سرور آسان نبود. اما با مجازی سازی، می توانید سرور ایمیل را به 2 سرور منحصر به فرد تقسیم کنید که می توانند وظایف مستقل را انجام دهند تا برنامه های قدیمی منتقل شوند. این همان سخت افزار است، شما فقط بیشتر از آن را کارآمدتر استفاده می کنید.
مختلف دیگری را انجام دهند. مجازی سازی یک سرور به آن اجازه می دهد تا بیشتر از آن توابع خاص را انجام دهد و شامل پارتیشن بندی آن می شود تا بتوان از مؤلفه ها برای ارائه چندین عملکرد استفاده کرد.
فیزیکی مستقر کند. برخلاف محیط‌های دسکتاپ سنتی که به‌صورت فیزیکی بر روی هر دستگاه نصب، پیکربندی و به‌روزرسانی می‌شوند، مجازی‌سازی دسکتاپ به مدیران اجازه می‌دهد تا پیکربندی‌های انبوه، به‌روزرسانی‌ها و بررسی‌های امنیتی را روی تمام دسک‌تاپ‌های مجازی انجام دهند.
تا بتوان آنها را بین محیط‌ها توزیع کرد. هنگامی که توابع نرم افزار مستقل از ماشین های فیزیکی هستند که زمانی در آن زندگی می کردند، عملکردهای خاص را می توان با هم در یک شبکه جدید بسته بندی کرد و به یک محیط اختصاص داد. مجازی‌سازی شبکه‌ها تعداد اجزای فیزیکی مانند سوئیچ‌ها، روترها، سرورها، کابل‌ها و هاب‌ها را کاهش می‌دهد که برای ایجاد شبکه‌های متعدد و مستقل مورد نیاز است و به ویژه در صنعت ارتباطات از راه دور محبوب است.